Wie snapt er nog iets van de Chinese valutaplannen?

China probeert al jarenlang om voor de renminbi een grotere rol af te dwingen in de valutawereld. Zolang de prioriteit ligt op het beschermen van de binnenlandse economische groei, wordt dat echter een lang verhaal.

In Nederland zijn we vaak maar wat trots op het poldermodel. Als alle betrokken partijen met elkaar aan tafel gaan zitten en maar lang genoeg overleggen, wordt er uiteindelijk altijd een compromis bereikt. Als het probleem zich in de tussentijd ten minste niet al zelf heeft opgelost. Dat gaat in China heel anders. Als de overheid wil dat er ergens een brug komt of een nieuwe stad verrijst, gebeurt dat meestal binnen enkele maanden of hooguit jaren. Premier Xi Jinping merkt echter dat doelen zich een stuk lastiger laten realiseren als hij te maken krijgt met zaken waar hij geen controle over heeft. De Chinese pogingen om voor de renminbi een meer prominente plaats op het wereldtoneel af te dwingen, zijn daarvan een goed voorbeeld.

Speelbal van speculanten
In 2015 heeft China zich ten doel gesteld om ervoor te zorgen dat de renminbi in 2020 een vrij verhandelbare munt en breed geaccepteerd betaalmiddel zou worden. De beweegruimte ten opzichte van de dollar is weliswaar iets toegenomen, maar Jinping heeft de teugels bij de renminbi nog stevig in handen. Vorige week trok hij die weer even aan. Het percentage aan vreemde valuta's dat Chinese banken als reserve moeten aanhouden bij de People's Bank of China (PBoC) werd verhoogd van 5 naar 7%. Van de speelruimte van 1 biljoen dollar die lokale banken hebben, blijft door deze maatregel circa 20 miljard dollar extra aan de zijlijn. De hoogte van de extra reserves is echter minder belangrijk dan het signaal dat van de maatregel uitgaat. De renminbi mag geen speelbal van speculanten worden. Nog niet.

Prioriteiten stellen
Het is de eerste keer sinds 2007 dat China op deze wijze op de valutarem gaat staan. Het heeft er alle schijn van dat het een tijdelijke maatregel is om de opmars van de renminbi te stuiten. In de afgelopen twaalf maanden is de munt met 12% gestegen ten opzichte van de dollar. Hierdoor worden Chinese goederen steeds duurder in het buitenland. Daarmee komt de industriële opleving die zich na het hoogtepunt van de coronapandemie aftekent in gevaar. China kiest er dan ook voor om de exportsector een duwtje in de rug te geven. Zelfs als dat ten koste gaat van hogere prijzen van ijzererts en andere steeds duurder wordende industriële grondstoffen en van de status van de renminbi.

Even geduld
Op de lange termijn ligt het nog altijd voor de hand dat de renminbi een vrijere rol krijgt. Dat is onlosmakelijk verbonden met het verder volwassen worden van de Chinese economie. Maar voorlopig hechten machthebbers meer waarde aan het zoveel mogelijk beschermen van die economie tegen externe schokken, dan aan het creëren van een grotere rol van de renminbi in de valutawereld. Dat is voor valutaspeculanten goed om te weten. Hoewel de verhoging van de reserves voor banken een kleine maatregel is, wijst het verleden uit dat China niet terugdeinst om in dit opzicht heel ver te gaan. In 2017 voerde het land tijdelijk kapitaalcontroles in om de grote uitstroom van liquiditeiten te stuiten. Wie wil inspelen op een verdere opmars van de renminbi, kan voorlopig dus beter maar even wat geduld hebben.

Joost Derks

Joost Derks is valutaspecialist bij iBanFirst. Hij heeft ruim twintig jaar ervaring in de valutawereld. Deze column geeft zijn persoonlijke mening weer en is niet bedoeld als professioneel (beleggings)advies.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.