Nieuws Varkensanalyse 2018
'Geen moment spijt dat ik naar Canada ben gegaan'
Varkenshouder Frans van der Zanden emigreerde in 2006 naar Canada om daar zijn geluk te beproeven. Ongeveer 12 jaar later concludeert de Nederlandse Canadees dat hij op zijn plek zit. "Het is hier goed boeren, maar je moet de kansen wel zelf pakken."
De roots van Frans van der Zanden (60) liggen in Deurne (Noord-Brabant). Voordat hij in 2006 met zijn vrouw en dochters naar Canada emigreerde, was hij in Nederland al 25 jaar varkenshouder in het Limburgse Helden-Beringe. In de Canadese provincie Ontario heeft hij een gesloten bedrijf met 600 zeugen en 5.500 vleesvarkens, verdeeld over 2 locaties. In 2010 heeft zijn gezin de Canadese nationaliteit aangenomen.
Hoe bent u in Canada terechtgekomen?
"Ik dacht in de jaren '90 al aan emigreren. Het avontuurlijke bloed zit in de familie; mijn broer boert in Frankrijk en nichten van mij hebben een melkveebedrijf in Canada. Toen ik daar op vakantie was, begon het te kriebelen. In mijn ogen bood de ruimte kansen. Daarbij werd de wetgeving in Nederland steeds strenger, al is dat nooit de belangrijkste drijfveer geweest om te vertrekken."
"In 1995 zijn wij ons gaan oriënteren op emigratie. Echter, onze kinderen waren nog jong en mijn vrouw zag de stap toch niet zitten. We besloten ons bedrijf in Nederland uit te breiden. Echter, toen in 1997 bij ons in de buurt varkenspest uitbrak, hadden we spijt. Op dat moment was het te laat, want ons bedrijf was onverkoopbaar geworden. In 2005 begon het opnieuw te kriebelen. Toen hebben we ons bedrijf met groeiperspectief in de markt gezet en was het snel verkocht. Nadat ik mijn bedrijf had overgedragen, zijn we in juli 2006 in Canada neergestreken."
Had u toen al een bedrijf op het oog?
"Nee, en we konden ook niet direct iets vinden. Uiteindelijk hebben we in Ontario een akkerbouwbedrijf gekocht met 80 hectare grond. Daar zijn we in december 2006 gestart met de bouw van een zeugenbedrijf. De grond onder het bedrijf is Canadees, maar de bouwmaterialen die we gebruikt hebben zijn Europees. Zo is de stalinrichting afkomstig van Nederlandse leveranciers en produceren we met de vertrouwde genetica van Topigs Norsvin."
- Frans van der Zanden
En toen kwamen de biggen?
"Inderdaad. Nadat de stal in juli 2007 werd opgeleverd, werden 6 maanden later de eerste biggen verkocht. Om een gesloten bedrijf te worden, hebben we ook een vleesvarkensbedrijf overgenomen. Deze is in 2012 opnieuw opgebouwd voor 5.500 plaatsen. Tussen beide locaties werken we met een 'all-in-all-out systeem'. Momenteel produceren we ongeveer 30 biggen per zeug per jaar. Daarbij verbouwen we een gedeelte van het voer (tarwe, maïs en soja) zelf. Samen met een nutritionist stellen we de rantsoenen samen."
In Canada is aan ruimte geen gebrek. Heeft u nog meer groeiplannen?
"In 2012 hebben we gebouwd met het oog op de toekomst, maar we zijn nog niet uitgegroeid. We willen de omvang van het zeugenbedrijf nog gaan verdubbelen. Uitbreiden lijkt makkelijker dan het is, want je moet grond onder je bedrijf hebben. Ook moet je in een 'Nutrient Management Plan' kunnen aantonen dat de mestafzet geregeld is. Daarvoor moeten er contracten worden gesloten met akkerbouwers in de buurt. Bij ons in de buurt is weinig veehouderij, waardoor we de mest gratis kwijt kunnen."
Hoe heeft u de afzet georganiseerd?
“De vleesvarkens worden bij Sofina Foods geslacht en het vlees gaat naar de supermarktketen Loblaw. Wij produceren 'antibiotic free' en doen dat met nog 20 andere producenten. Samen leveren we 3.000 vleesvarkens per week af. In Canada is veel vraag naar antibioticavrij vlees en hiervoor ontvangen we een toeslag van $23 per varken."
"Toen ik in Nederland boerde, was ik actief betrokken bij 'Milieukeur'. Ook in Canada denk ik mee binnen het concept. Tevens zijn we bezig om het productieproces virtueel in beeld te brengen. Naast de binnenlandse afzet worden er vleesonderdelen geëxporteerd, die gaan onder meer naar de Verenigde Staten, China, Japan en Zuid-Korea. De afzet loopt goed, want het Canadese vlees heeft een goed imago."
De Europese varkensprijzen zijn flink gedaald. Hoe zit dat in Canada?
"Ook hier zijn de prijzen lager dan 1 jaar terug. Half augustus ontvangen wij circa $1,55 per kilo, exclusief toeslag. Inclusief de toeslag zitten wij nog boven de kostprijs. Als de prijs zakt, kunnen we aanspraak maken op een verzekering (Risk Management Program). Deze verzekering compenseert de verliezen in slechtere tijden."
Heeft u tips voor varkenshouders die overwegen om te emigreren?
“Realiseer allereerst dat het gras elders niet altijd groener is. Ook hier hebben de burgers een mening en staan er dierenactivisten aan de poort bij slachterijen. Dus: weet wat je wilt en overweeg je keuzes. Wat later starten op een nieuwe locatie pakt wellicht beter uit dan een bestaand bedrijf overnemen. In Canada is het goed boeren, maar je moet de kansen wel zelf pakken."
Ontvang het magazine in uw brievenbus
Dit ingekorte artikel is een onderdeel uit de varkensanalyse van 2018. De abonnees van Boerenbusiness Varkens & Voer Pro hebben deze recent ontvangen. Wil jij dit magazine ook ontvangen? Klik dan hier om abonnee te worden en krijg het magazine toegestuurd.
Met Varkens & Voer Pro krijg je toegang tot alle besloten artikelen, data en marktinformatie op Boerenbusiness. Als abonnee krijg je ook toegang tot het Nationaal Economisch Landbouwcongres en andere interessante seminars en workshops. Benieuwd naar alle voordelen? Bekijk ons aanbod in de webshop.
Wouter Baan
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.