Niet zo lang geleden nog haalde ForFarmers bijna wekelijks het nieuws met veel opzienbarende gebeurtenissen wat bijna op een soap begon te lijken. Met een nieuw management en voorzichtig betere resultaten lijkt de rust voorlopig weergekeerd, al uit zich dat nog niet in de beurskoers die nog altijd kort boven het dieptepunt staat.
2023 zou een transitiejaar worden bij ForFarmers, zo bestempelden ze het in Lochem zelf althans. Terugkijkend was dit het ook met een reeks aan opvallende gebeurtenissen die dit jaar de revue passeerden. Dat begon in januari met het aantreden van Theo Spierings die als CEO het schip weer tussen de boeien moest krijgen, dat in de jaren daarvoor in zwaar vaarwater zat. De spraakmakende benoeming van de ervaren en flamboyante topman monde echter uit in een anticlimax. Door ziekte werd hij kort na zijn aantreden gedwongen het werk neer te leggen. Tot een formeel publiek optreden is het nooit gekomen.
Wolleswinkel aan het roer
Als opvolger schoof de Raad van Commissarissen Pieter Wolleswinkel uit eigen gelederen door naar voren. Qua profiel bijna een tegenpool van Spierings. Minder flamboyant, maar wel deskundig. Ook minder ervaring als bestuurder, maar als afgestudeerd dierenarts heeft Wolleswinkel wel veel kennis van vee(voer). Wat dat betreft was zijn benoeming geen wilde gok. Met het aantreden van Wolleswinkel als CEO in april verdween stilaan ook de bestuurlijke chaos naar de achtergrond, hoewel CFO Roeland Tjebbes naderhand nog wel bekendmaakte vroegtijdig te stoppen. Voor hem wordt nog naar een opvolger gezocht en is voorlopig een interimmer aangesteld. Toch lijkt met Wolleswinkel de rust te zijn teruggekeerd. Vanuit de organisatie komen positieve verhalen over hem naar buiten en ook extern staat hij er goed op.
Strategische stappen
Onder het nog prille bewind van Wolleswinkel zijn al de nodige ingrijpende strategische stappen gezet om ForFarmers weer toekomstproof te maken. Zo vertrok het veevoerconcern uit België door de activiteiten te verkopen aan Arvesta. Met de verkoop verdween 420.000 ton aan veevoer uit het portfolio, waarvoor €25 miljoen werd geïncasseerd. De verkoop kan gezien worden als een baanbrekende stap in de geschiedenis van het bedrijf die juist altijd was gericht op groei. Door gebrek aan marge en perspectief werd deze naar eigen zeggen ingrijpende stap genomen.
In groeimarkt Polen schaalde ForFarmers dit jaar daarentegen juist op. Met de overname van vleeskuikenvoerproducent Piast ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Al langer broedde ForFarmers op uitbreidingsplannen in Polen dat als een interessante groeimarkt wordt gezien. Saillant detail aan de overname is dat ForFarmers met de 410.000 ton die wordt aangetrokken nagenoeg hetzelfde volume naar zich toehaalt dat in België werd afgestoten. Desondanks staat 2023 in het teken van volumeverlies, zo maken de kwartaalreportages voorlopig duidelijk.
Ook financieel was het een lastig jaar. Mede door incidentele lasten kwam ForFarmers in de eerste helft van dit jaar uit op een verlies van €12,8 miljoen. Hoewel de winst in de voorbije jaren flink afbrokkelde, kwam een negatief resultaat nog niet eerder voor. De rode cijfers lijken echter een incident, want de Ebitda steeg in het derde kwartaal met ruim 30% tot een positief resultaat. Hoe de resultaten over heel 2023 uitpakken, zal begin volgend jaar pas blijken bij prestatie van de jaarcijfers.
Vertrouwen terugwinnen
Het vertrouwen van beleggers lijkt voorlopig nog niet teruggewonnen. Net voor de Kerst was de waarde teruggezakt tot een bijna historisch dieptepunt van €2,32. Vijf jaar geleden was het bedrijf op de beurs nog bijna het vijfvoudige waard. Hoewel de stikstofcrisis de waarde van ForFarmers heeft geraakt, schetst dit wel de potentie van het bedrijf. Mogelijk kan in 2024 worden gewerkt aan koersherstel als het algehele beurssentiment en de resultaten een beetje meezitten. Daarnaast zitten beleggers waarschijnlijk ook te wachten op verdere strategische zetten, het liefst op groeimarkten.