Werken gemeenten mee in sanering varkenshouderij?

Een effectieve warme sanering van de Nederlandse varkens-houderij valt of staat met een doeltreffende medewerking van gemeenten en provincies. Het vertrouwen daarin is echter broos, zo blijkt uit Kamervragen van de VVD en een analyse van Abab Accountants.

De VVD fractie in de Tweede Kamer stelde een drietal Kamervragen aan landbouwminister Carola Schouten over het zogeheten flankerend beleid in de Saneringsregeling varkenshouderij (Srv). Zijn er wel bindende afspraken gemaakt met gemeenten en provincies? Welke bevoegdheden heeft de minister om in te grijpen als de procedures te lang gaan duren? Welke kosten brengen langdurige procedures met zich mee?

Verantwoordelijkheid nemen
Ook Frank Steenbreker, bedrijfsadviseur bij Abab Accountants en Adviseurs, vraagt zich of gemeentes en provincies wel leveren wat ze hebben toegezegd. ‘Ze hebben aan tafel gezeten bij het tot stand komen van de regeling en hun medewerking toegezegd om voor flankerend beleid te leveren.’

Abab adviseert ondernemers die overwegen om deel te nemen aan de saneringsregeling, maar nog in afwachting zijn van flankerend beleid, om zich toch aan te melden. Later kan de ondernemer volgens hem altijd nog besluiten om geen handtekening onder de overeenkomst te zetten, wanneer gemeentes en provincies onvoldoende hun verantwoordelijkheid in deze nemen.

Dit geeft een sterker signaal vanuit de varkenshouderij, is zijn overtuiging. ‘Daarmee laat de sector zien dat ze mee wil werken aan het wegnemen van knelsituaties qua geurbelasting, maar dat andere partijen ook moeten leveren wat ze aan tafel hebben toegezegd. Ik ben van mening dat de sector met belangenorganisatie POV hierin een constructieve houding inneemt.’

Schouten bepaalt herbestemming niet
Minister Schouten zegt vertrouwen te hebben dat provincies en gemeenten de afgesproken aanpak nakomen. ‘Het is aan bevoegde gezaghebbers om bijvoorbeeld besluiten te nemen over herbestemming. Ik ben een faciliterende aanpak overeengekomen. Daaraan hebben gemeenten en provincies zich gecommitteerd.’ Dat schrijft de minister in een Kamerbrief met antwoorden op de vragen van de VVD. 

Ze geeft aan voortdurend met gemeenten in gesprek over hun aanbod van coachingsgesprekken, het ondersteunen van herbestemmingstrajecten en het publiek maken van regelingen die op decentraal niveau koppelen aan de Srv. In sommige provincies wordt ook ondersteuning verleend bij het sloopproces.

Maatwerk moeilijk precies in te schatten
Maar de minister geeft ook aan dat maatwerk nodig is, vanwege de unieke omstandigheden waarin elke varkensbedrijf zich bevindt. ‘Een varkenshouder moet eerst zelf een afweging maken of hij wil stoppen met (een locatie van) zijn varkensbedrijf. Daarbij zijn bijvoorbeeld financiële consequenties, persoonlijke toekomst en die van het gezin en het toekomstperspectief voor de locatie aan de orde. Dat alles kan een varkenshouder veelal niet alleen overzien. Daarvoor is ondersteuning nodig', schrijft de minister.

Schouten geeft aan dat de varkenhouder ook zelf keuzes moet maken. 'Wil de varkenshouder een nieuwe onderneming starten (geen intensieve veehouderij-red) of de locatie verkopen, wil de ondernemer op de locatie blijven wonen of niet, wordt de aan de locatie verbonden landbouwgrond verkocht of wordt deze omgezet naar een nieuwe functie? Afhankelijk van de keuzes die een ondernemer maakt en de mogelijkheden die vanuit flankerend beleid door gemeenten en provincies geboden worden, neemt dit proces (relatief) veel of weinig tijd in beslag en (relatief) veel of weinig kosten met zich meebrengen’, aldus de minister in de beantwoording van de Kamervragen.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.