Alfred Jansen

In de komende maanden wordt gesproken over het vernieuwen van het pachtstelsel. Een zeer belangrijk onderdeel van het pachtstelsel is de rechtspraak van de pachtkamers. Recent is dat nogmaals onderstreept met het (voorlopige) arrest over de fosfaatrechten.

LTO Nederland is het nog niet eens geworden met Gasunie en TenneT over de vergoeding die de boeren moeten ontvangen voor de aanleg van leidingen in/op hun land. De gesprekken zijn vastgelopen, maar worden na de zomer hervat. Grootste discussiepunt: de voorwaarden.

Bijna ongemerkt krijgen pachters te maken met beperkingen op de gronden die zij pachten. Met name voor pachters met een regulier pachtcontract is dat een bedreiging. 

De pachters en verpachters hebben een gezamenlijk belang bij een pachtstelsel dat gunstig is voor de boer, de bodem en de biodiversiteit. Dat betekent ook dat wanneer de belangen verschillen, daar op een feitelijke manier naar moet worden gekeken. Daarom ben ik verbaasd over het recente tussenvonnis van de pachtkamer over de fosfaatrechten.

We lopen in Nederland het gevaar dat er te weinig landbouwgrond overblijft. Als het areaal niet wordt beschermd, dan zal de hele landbouwketen daar de dupe van worden. Het inpolderen van het Markermeer, als compensatie van de afname in het landbouwareaal, is volgens Alfred Jansen dan ook een goede optie.