Stichting H-WodKa prikkelt de sector met een oproep om de ontwikkeling van lichtgewicht robots voor werkzaamheden op het land te stimuleren. De trekker heeft zijn beste tijd gehad, zo stelt het. H-Wodka-voorzitter Leon Noordam ziet dat de kleigrond lijdt onder het steeds hogere gewicht van de grote machines. Het roer moet om.
In Stichting De Hoeksche Waard op de Kaart (H-WodKa) zijn zo’n 30 akkerbouwers vertegenwoordigd. Allemaal boeren ze met hun bedrijf op het Zuid-Hollandse eiland De Hoeksche Waard, onder de rook van Rotterdam. De stichting heeft als doel innovatie te stimuleren voor grondgebonden landbouw en tegelijkertijd voorwaarden te scheppen voor ontplooiing van landschappelijke waarden. Boerenbusiness sprak met voorzitter Leon Noordam over de toekomst van de trekker.
De trekker heeft zijn beste tijd gehad zeggen jullie. Hoe ziet de toekomst er uit?
"De trekker is een compromis. Het voordeel is dat hij universeel inzetbaar is en daardoor voldoende uren kan maken om rendabel te zijn. Een zelfrijdende machine is beter uitgerust voor de taak, maar mist de veelzijdigheid. Op kleigrond is het stijgende gewicht een issue. Zwaardere machines gaan ten koste van de bodem. Door in te zetten op werktuigen met een eigen krachtbron raak je veel ballast kwijt."
Hoe is de oproep naar autonome voertuigen geland in de sector?
"We ontvangen positieve geluiden. Niet alleen collega-boeren zijn geïnteresseerd, maar ook in politieke kringen is er aandacht en enthousiasme voor. Dat is ook nodig, want de huidige wetgeving belemmert de opkomst van autonome voertuigtechniek. Echter, de techniek komt eerst. Pas dan volgt de wetgeving."
Op wat voor termijn verwacht je dat robots het werk op het land uitvoeren?
"Een eerste stap is het autonoom laten werken van bestaande voertuigen. Die techniek is nu al voorhanden. Onder andere in de fruitteelt rijden robottrekkers rond. Arbeid is een knelpunt in de sector. Hoe vind je voldoende mensen met een technische achtergrond? Robotiseren helpt hierbij. Traditionele trekkerfabrikanten steken in op doorontwikkeling van het huidige concept. Wij willen juist ideeën uit andere sectoren naar de landbouw toetrekken."
Welke problemen ervaren akkerbouwbedrijven in de praktijk?
"Je ziet de gevolgen van zware mechanisatie met hoge aslasten. Water blijft sneller op het land staan en de gewasgroei stagneert of is alleen met meer input op niveau te houden. Zeker op kleigrond, met een hoog grondwaterprofiel, is dit het geval. 500 pk-trekkers zijn niet onze toekomst om de gewenste arbeidsefficiëntie te halen. Door met robots aan de slag te gaan, is er winst te behalen voor de bodem en door toepassen van 'schone' (elektrische) aandrijving tackelen we ook milieuvraagstukken als CO2-uitstoot. Dat is een item wat groeit in belangstelling."
De prijzen van akkerbouwproducten bevinden zich al geruime tijd op een laag niveau. Belemmert dit de investering in nieuwe technologieën?
"Dit zal voor de korte termijn geen positief effect hebben op investeringen in nieuwe technologieën. Echter, we moeten vooruitkijken. Tussen de huidige praktijk en volledige robotisering zit nog een heel gat en dus er is werk aan de winkel."Een 'artist impression' van een zelfrijdende rotorkopeg gemaakt voor H-WodKa.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op dit artikel:
[url=http://www.boerenbusiness.nl/tech/artikel/10877402/de-bodem-lijdt-onder-zware-machines][/url]
Wat een geklaag weer over die akkerbouwers. Waar bemoei je je mee man. Het laatste waarvoor we dat doen is voor status. En ja, het moet zo snel mogelijk, tot zekere hoogte dan. Zeker met de huidige klimaatomstandigheden is capaciteit beslissend. Het is hier vanaf half november al nat met enkele korte droge perioden. Dan moet ik als akkerbouwer er wel zijn met mijn ploeg en het voor de regen af hebben... dat de veeboeren nu voor bijna alles de loonwerker laten komen is hun keuze. Status heeft daar niks mee te maken. En stilstaan is achteruitgaan, 30 jaar terug had je hetzelfde gezegd voor een drie schaar. Dat neemt niet weg dat we op de gewichten moeten letten. Rijden op lage druk en zorgen dat je goede moderne banden hebt is al een stap in de goede richting. Maar, de absolute gewichten vergelijkend, een bietenrooier is met een volgewicht van door de 50 ton wel een ander kaliber. Daar kom je bij lange na niet met je ploegje. Onduidelijkheid weer uit de wereld geholpen?