De opkomst van biodiverse zonneparken

Ik kreeg een verrassende mail onder ogen van Vogelbescherming Nederland. Deze organisatie toont zich voorstander van de aanleg van zonneparken op boerenland. Want, zo is het argument, met een fraai zonnepark kan een grotere biodiversiteit worden bereikt dan met boerenland. Ik voorspel dat natuurorganisaties de grootschalige aanleg van zonneparken op boerenland gaan promoten.

De innige samenwerking tussen natuurorganisaties en energieleveranciers zal niemand zijn ontgaan. Zij hielpen elkaar bij het verwijderen van bossen uit de natuur. Natuurorganisaties waren ermee geholpen, vanwege de biodiversiteit in hun terreinen, zo zeiden zij. En energieleveranciers konden de bomen goed gebruiken in hun verbrandingsinstallaties voor het opwekken van duurzame energie, zo zeiden zij. Hier was sprake van win-win waaraan beiden tevens een flinke som (subsidie)geld overhielden. De publieke opinie werd echter onderschat, die keerde zich fel tegen de grootschalige bomenkapperij.

Innige samenwerking
Wie denkt dat hiermee een einde is gekomen aan de innige samenwerking, heeft het mis. Energiebedrijven en natuurorganisaties hebben een nieuw plan bedacht. De samenwerking richt zich nu op het omzetten van boerengrond in zonneparken. Het levert beide partijen voordeel op, inclusief subsidies. Een groot energiebedrijf maakte mij deelgenoot van haar plan om landbouwgronden op te kopen langs natuurgebieden. Die boeren moeten daar deels toch weg vanwege de stikstofcrisis. Het doel is om die gronden om te vormen tot natuur, en zo het natuurgebied te vergroten. Maar… het energiebedrijf wil die gronden eerst tijdelijk zelf exploiteren als biodivers zonnepark.

Het is een mooie deal. Niet alleen voor de natuurorganisaties en de energiebedrijven, maar vooral ook voor de overheid. Er ligt namelijk nog een forse opgave om te voldoen aan de afspraken in het klimaatakkoord. In 2030 moet 32% van de energie uit duurzame bronnen komen. In 2020 zat Nederland op 11,1%. Het mooie is bovendien dat burgers via hun energierekening een groot deel van de kosten betalen.

Op boerengrond azen
Energiebedrijven en natuurorganisaties azen op boerengrond en sluiten een verbond. En grijpen daarvoor de biodiversiteit en stikstofcrisis aan. Maar waarom zouden energiebedrijven wel tijdelijk zonnepanelen op boerengrond naast een natuurgebied mogen zetten en de boer zelf niet? Boeren zouden óók die mogelijkheid moeten hebben. De kans is reëel dat het stikstofprobleem is opgelost als de grond weer 'vrijvalt' over pakweg 20 jaar. Er kan dan alsnog worden beslist of de grond terug gaat naar de landbouw of wordt verkocht voor natuur.

Geesje Rotgers

Onderzoeksjournalist in de agrarische sector

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.