Op de televisie was een programma over hoe 2050 eruit gaat zien. Diverse mensen voorspelden de toekomst. Zo ook kwam de producent van veganvoedsel aan het woord. Hij preekte duidelijk voor eigen parochie en stelde dat onze veestapel verdwijnt. Logisch wanneer je samen hebt gewoond met de partijleider van de Partij voor de Dieren en zelf veganproducten produceert en verkoopt.
Een andere wetenschapper stelde, dat het produceren van veganvoedsel een heel zware voetprint heeft. Steeds meer wetenschappers waarschuwen ervoor. Wanneer de jeugd nu veganistisch wordt opgevoed, zij een gebrek hebben aan bepaalde basiselementen die in vlees en zuivelproducten zitten. Alle nutriënten namaken lukt gewoon niet en wordt onbetaalbaar. De mens is een omnivoor en zeker geen herbivoor.
Niemand staat stil bij het feit dat onze veestapel naast het produceren van vlees en zuivelproducten nog een belangrijk product produceert: mest. Dit product gaat in de toekomst vloeibaar goud worden genoemd. Alle basis voedingsstoffen (stikstof, kali en fosfaat) om planten te laten groeien bevat deze mest in de juiste samenstelling. Stikstof kunnen wij maken, maar kali en fosfaat worden gewonnen uit de mijnen. Binnen enkele tientallen jaren raken de mijnen op en is de voorraad fosfaat en kali dus op. Onze veestapel produceert deze voedingsstoffen in hun mest om onze planten optimaal te laten groeien. Deze mest wordt getransporteerd naar de akkerbouw en zo kunnen de akkerbouwgewassen optimaal groeien, zonder aanspraak te maken op de kali- en fosfaatmijnen.
Voedingsstoffen verdwijnen van de boerderij
De mens is het probleem. Wij nemen al ons voedsel van de boer af en zo verdwijnen de voedingsstoffen van de boerderij. De mensen zouden hun mest terug moeten leveren aan de boer, maar helaas. De mens slikt zoveel pillen dat onze mest chemisch afval is geworden. De waterschappen laten wij zitten met het afval. Niemand, zowel de politiek als de milieuorganisaties, staat hierbij stil. Maar wanneer de dieren worden opgeruimd, ruimen zij indirect ook de akkerbouw op.
Kortom, een landbouw kan niet zonder het vloeibare goud, genaamd mest. Deze mest vormt de basis voor een goede en gezonde groei van onze gewassen, zonder de bodem uit te putten. In 2050 is het energieprobleem opgelost, maar de grondstoffencrises gaan talrijker en groter zijn. Zo gaat ook worden gevochten om het vloeibare goud mest.
Politiek wees zuinig op de veehouderij.
Jaap Majoor
Laag Zuthem
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op het Boerenbusiness artikel:
[url=https://www.boerenbusiness.nl/column/10896280/landbouw-kan-niet-zonder-het-vloeibare-goud-mest]Landbouw kan niet zonder het vloeibare goud mest[/url]
Ik zal maar eerlijk zijn: deze opinie bevat een ontzettend gebrek aan inzicht in mineralenstromen. Ik citeer: "Binnen enkele tientallen jaren raken de mijnen op en is de voorraad fosfaat en kali dus op. Onze veestapel produceert deze voedingsstoffen in hun mest om onze planten optimaal te laten groeien".Dit is een reactie op het Boerenbusiness artikel:
[url=https://www.boerenbusiness.nl/column/10896280/landbouw-kan-niet-zonder-het-vloeibare-goud-mest]Landbouw kan niet zonder het vloeibare goud mest[/url]
Dit is een totaal verkeerd beeld. Onze veestapel produceert helemaal niets, geeft alleen maar organische stof en mineralen door die uit bodem en plant komen. Ons vee eet voer van een bodem die met die mijnzouten zoals kalium en fosfaat wordt bemest. Wij dienen die zouten toe, het gewas haalt het er uit, het dier eet dat en in de mest blijven de restanten organisch verpakt achter. Ook krachtvoer van ver weg is geteeld met mijnzouten. Als de mijnen leeg zijn raakt de dierlijke mest ook leeg, nou ja, sterker nog, dan is die er niet meer. Stikstof kunnen we met o.a. vlinderbloemigen produceren, daar zijn oplossingen voor. Alle andere mineralen komen óf uit mijnen, óf uit andere bronnen (zoals zee en reststromen), óf uit de reserves van de bodem. Zo komt op jonge kleigronden kalium en eventueel fosfor vrij bij mineralisatie van kleideeltjes. Op zandgronden oude kleigronden is die reserve er niet om op terug te vallen.
Het is daarom dat kringlooplandbouw zo in de picture staat. De afvalstromen die we nu grotendeels onbenut laten, met name onze dagelijkse uitwerpselen, kunnen er een flink deel van vervangen. Het zal wellicht niet de heilige graal zijn, maar we moeten het wel zo gaan inrichten dat het weer bruikbaar wordt. Struviet (fosfor) is pas een begin daarvan.