Nieuw-Zeeland knokt voor zuivelsector

In Nieuw-Zeeland heeft de invulling van het klimaatakkoord de agrarische sector op scherp gezet. Er staat dan ook veel op het spel, want in Nieuw-Zeeland komt een groot deel van de uitstoot van broeikasgassen door methaan. Daar waar dit in een ander land vaak een bijproduct is van de industrie, zijn het hier de schapen en koeien die voor de meeste uitstoot zorgen.

Methaan niet meenemen?
Methaan wordt gezien als een gas dat schadelijker is dan CO₂, maar veel korter in de atmosfeer blijft. Dit was voor de agrarisch belangenbehartigers de reden om ervoor te pleiten dat methaan niet meegenomen zou worden in de zogenaamde 'zero carbon', de uitwerking van het klimaatakkoord door Nieuw-Zeeland. 

Fonterra neemt een andere houding aan in de discussie, maar stelt wel dat het niet zoekt naar een manier om de methaanuitstoot tot 0 te beperken. In de politiek wordt er wel over gesproken om de agrarische sector mee te nemen in het Europese emissiehandelssysteem (ETS). Dat houdt in dat de agrarische sector moet betalen voor de emissies die op het boerenerf ontstaan. Dat is iets wat een fikse verhoging kan betekenen in de productiekosten.

Dit leverde protest op, omdat de buitenlandse concurrentie hier niet direct mee te maken heeft. Echter, ook omdat er geen betaalbare alternatieven voorhanden zijn. Fonterra stelt dat wanneer de prijsstelling van methaan de hoge prijs van CO₂ gaat krijgen, dat de methaanproductie dan verlaagd kan worden. Echter, dit gaat dan wel ten koste van de Nieuw-Zeelandse economie, de boeren en de plattelandsgemeenschap. Om de sector tegemoet te komen, wil de politiek nu slechts een aandeel van 5% belasten. Dat zou op een bedrag van 40 miljoen Nieuw-Zeelandse dollar per jaar, of een prijsverhoging van 0,17% in melkpoeder uitkomen.

Klimaat ook handig
Het klimaat biedt ook kansen voor een grote speler als Fonterra. Die ziet hierin namelijk een haakje om onder een verplichting uit te komen, die wordt gesteld in de Dairy Industry Restructing Act. Die verplichting stelt dat er een opendeurbeleid is voor nieuwe leveranciers en voor extra melk van de huidige leveranciers. Op deze manier zou de verwerker alleen nog bedrijven of liters melk willen aannemen die goed scoren op het gebied van klimaat. Zijn dat dan ook de minder efficiënte bedrijven?

Ook in Nederland ligt de methaanproductie onder het vergrootglas. Daar waar de afvalverwerking de uitstoot kan beperken door het afval terug te dringen, is dit in de veehouderij veel lastiger. Mest lijkt kansen te bieden, maar aan de andere kast is het toch echt de koe en haar metabolisme. In Nieuw-Zeeland hebben ze, via onderzoek, ontdekt dat voerefficiëntie en het ras geen effect hebben op de uitstoot van methaan.

Is compensatie de sleutel?
In Nieuw-Zeeland neigen ze vooral naar een mildere aanpak van methaan, totdat er mogelijkheden zijn om dit te compenseren. Aangezien de melkveehouderij in dit land de economie aanjaagt, is het ook een goede leerschool voor de Nederlandse melkveehouderij. Nederlands onderzoek heeft al aangewezen dat het rantsoen een sleutel kan zijn tot de oplossing, maar in Nieuw-Zeeland neemt gras de hoofdrol in en zal er in een andere hoek naar de oplossing gezocht moeten worden.