De melkveehouders staan klaar om de eerste snede gras van het land te halen. Op een enkele locatie lukt dat al, maar het merendeel moet nog wachten tot de grond wat droger is. Het heeft direct zijn weerslag op de voerhandel. Zelfs de vraag naar stro laat een kleine afname zien, maar het zijn de voeraardappelen die inleveren.
Na een koud voorjaar en een trage start in de grasgroei, schoot het gewas de laatste 2 weken de grond uit. Op veel plaatsen is het echter nog even wachten tot de grond droog genoeg is, maar daarna kan er begonnen worden aan de eerste snede. Een enkeling is zelfs al begonnen, maar de voorbereidingen zijn overal al wel in volle gang.
Als gevolg van de aankomende eerste snede is de vraag naar voer opgedroogd. Vooral de handel in snijmaïs kent een zwaar jaar. Er gebeurde al niet veel, maar nu blijft ook de opleving uit die doorgaans rond deze tijd van het jaar wordt gezien. De prijs blijft staan op een gemiddelde van €56 franco boerderij. Dit bij een bandbreedte van €54 tot €58 franco boerderij.
Verkopers willen van kuilgras af
Bij het kuilgras ligt dat anders en zijn het juist de verkopers die tegen vrijwel elke prijs van de kuil af willen. Vooral melkveehouders in het noorden van het land willen ruimte maken op de plaat. Het levert prijzen op van €20 tot €45 per ton franco boerderij. Ook hier geldt dat de vraag afneemt.
De situatie voor voeraardappelen is niet veel anders. In combinatie met het ruime aanbod gaat de prijs omlaag naar €25 per ton franco boerderij. Er klinken nog lagere prijzen, wat een verdere afwaardering waarschijnlijk maakt.
In de bijproducten handhaaft de bierbostel nog steeds een prijs van €2,40 per procent droge stof. Door de oplopende prijzen voor soja wordt het product weer aantrekkelijker, maar dan moet er wel ruimte zijn om het op te slaan.
Bindend advies doet weinig
Ondertussen heeft het bindend advies van de Commissie Grondgebondenheid de tongen amper in beweging gebracht. Het kan een stimulans zijn om gras om te zetten in tarwe of gerst, om zodoende de norm te halen. Echter, dat kan niet binnen de derogatie voor ruimere gebruiksnormen van stikstof. Ook wordt de vraag gesteld hoe met bijproducten als bierbostel wordt omgegaan.
Hoewel eiwit en vezels gunstig geprijsd zijn, kan dit niet gezegd worden van de structuurproducten. Stro, tarwe en gerst blijven staan op €160 per ton franco boerderij. Er zijn nog wat goedkopere partijen, maar die zijn bestemd voor de vaste afnemers. Moet het product uit Spanje komen, dan kan de prijs oplopen tot €175 per ton. Vraag komt er vanuit geitenhouders, melkveehouders en paardenhouders.
Melkveehouders versus paardenhouders
In het hooi gaat het tussen de melkveehouders en paardenhouders. Met name weidehooi wordt schaarser. In hetzelfde tempo neemt de prijs toe. Die komt uit op €185 tot €190 per ton franco boerderij. Een hooisoort die minder extreem in prijs toenam, was Engels Raaigras. Er wordt langzaamaan meer vraag gezien, omdat melkveehouders zoeken naar een vervanger voor tarwestro. De prijs blijft staan op €140 per ton franco boerderij.
In de structuurproducten is het wachten op de nieuwe oogst. Tot dat moment blijft het risico op prijsverhogingen groot. Ondanks dat er op sommige plaatsen minder vraag is, blijft de vraag te groot om de huidige trend te breken.