EU maakt eiwitambities niet waar

Het areaal peulvruchten groeit in de EU in 2021 met ongeveer 3% ten opzichte van 2020 en komt daarmee uit op circa 2,5 miljoen hectare. Met 965.000 hectare is soja het grootste gewas in deze groep en goed voor circa 40% van het areaal. Dat is 3,2% meer dan vorig jaar en een record volgens het Agrarmarkt Informations-Gesellschaft.

Nederland teelt van peulvruchten erg klein
Ook het areaal erwten en veldbonen groeit met respectievelijk 3,3% en 3,1%. Lupinen worden juist minder gezaaid. Het verwachte areaal daarvan zakt naar 169.000 hectare, 2,3% minder van vorig jaar. In Nederland blijft de teelt van peulvruchten erg klein. In de raming wordt een areaal van circa 2.000 hectare veldbonen in Nederland voorspeld. Het areaal soja, erwten en lupinen is te klein om in de voorspelling mee te nemen. 

Onrendabele teelt
Europese ambities op het gebied van meer eigen eiwitproductie worden volgens de UFOP maar zeer beperkt waargemaakt. De commissie vindt het belangrijk dat er meer eiwitgewassen in de EU worden geteeld, onder andere om de uitstoot van broeikasgassen en ontbossing in de Amazone tegen te gaan en voor GMO-vrije (voer)producten. Het grote probleem is dat (voer)erwten, sojabonen en veldbonen geen aantrekkelijke saldo's opleveren voor de Europese akkerbouwers. De EU neemt volgens de UFOP onvoldoende maatregelen hier verandering in te brengen.

De gevolgen van de 'farm to fork'-strategie van de Europese Commissie zijn volgens de de UFOP terug te zien in de areaalontwikkeling. Regionale productie moet voor meerwaarde van het product zorgen. Het telen van peulvruchten past daarin als gewas voor de vruchtwisseling en om de biodiversiteit te stimuleren. Daarnaast hebben vlinderbloemigen het vermogen stikstof te binden waardoor minder kunstmest nodig is. Maar stelt de UFOP: "Het is allemaal afhankelijk van of de consument uiteindelijk bereid is ervoor te betalen."