Hoewel de oorzaken van de handelsspanningen tussen China en Australië voornamelijk buiten de grondstoffenmarkt liggen, lijden deze markten hier momenteel wel het meeste onder. Zo meldt overheidsinstantie ABARES dat vooral gerst de gevolgen ervaart van het Chinese importtarief van maar liefst 80,5%. De grootste profiteurs van de situatie zijn de Verenigde Staten en Brazilië.
Het Australische ministerie schrijft dat het aandeel van de Australische export richting China in seizoen 2019/2020 aanzienlijk varieert tussen de verschillende grondstoffen: van 10% voor tarwe tot 79% voor wol. Nadat China in mei een exporttarief van 80,5% instelde op Australische gerst is die afzet echter vrijwel gestopt. Het is een aderlating voor de exporteurs, met name omdat China juist dit seizoen een zeer grote vraag heeft naar graanproducten. De verwachting is dat de Chinese graanconsumptie met 2% toeneemt tot 302 miljoen ton. Dit als gevolg van een redelijk stabiele beheersing van het coronavirus en het voortdurende herstel van de varkensstapel.
Ondanks dat de Chinese graanproductie bijna een recordniveau neerzet, is het nog steeds niet voldoende om aan de binnenlandse behoeften te voldoen. Hierdoor neemt de Chinese graanimport over seizoen 2020/2021 naar verwachting toe tot een recordniveau van 26 miljoen ton (+49% ten opzichte van vorig jaar). De Chinese voorraden zakken naar verluidt met 4% terug tot 192 miljoen ton. Naast China, tonen ook de Verenigde Staten een fikse importbehoefte. Hierdoor dalen de wereldwijde graanvoorraden volgens Abares met 3% tot 321 miljoen ton, het laagste niveau sinds seizoen 2014/2015.
Brazilië en de Verenigde Staten profiteren
Brazilië is een van de profiteurs van de handelsspanning tussen Australië en China. Zo heeft China over 2020 recordvolumes sojabonen uit Brazilië geïmporteerd, gestimuleerd door de zwakke Braziliaanse reaal. Echter, nu de Braziliaanse prijzen hoger liggen dan de Amerikaanse prijzen voor de sojabonen, verschuift de Chinese importvraag. De Chinese aankopen van sojabonen uit de Verenigde Staten zetten naar verwachting ook in 2021 door. Als gevolg hiervan wordt de kans ook steeds groter dat China de inkoopdoelstellingen (als onderdeel van de handelsovereenkomst met de Verenigde Staten) behaalt.
Een angst voor Australische exporteurs is nog wel dat China ook een importtarief invoert op tarwe uit het land. Historisch gezien is China geen heel belangrijke markt voor de export van Australische tarwe, maar door de hoge binnenlandse graanprijzen in China zal China's totale vraag naar tarwe waarschijnlijk de hoogste in ongeveer 25 jaar zijn (8 miljoen ton in seizoen 2020/2021). Aan die vraag wordt dan waarschijnlijk voldaan door tarwe uit de Verenigde Staten en het Zwarte-Zeegebied. Kortom: het zou een enorme gemiste kans kunnen zijn.