Waarom is China zo actief op de granenmarkt?

Uit de douanegegevens blijkt dat China in juli 10 miljoen ton sojabonen geïmporteerd heeft. Dit is 8,6 miljoen ton meer dan dezelfde maand vorig jaar. Afgelopen maand lag de sojabonenimport zelfs op een recordniveau van 11,1 miljoen ton. De import van maïs komt voor de maand juli uit op 910.000 ton, wat een verbluffende groei is van 133% ten opzichte van vorig jaar.

Het kan overigens nog gekker wat betreft de groeipercentages. De Chinese tarwe-import bedroeg in juli circa 930.000 ton, een stijging van maar liefst 323% ten opzichte van dezelfde maand 1 jaar eerder. Op basis van deze nieuwe cijfers verwachten ook analisten dat China dit jaar voor het eerst het jaarlijkse tariefcontingent (importhoeveelheid zonder heffingen) voor zowel maïs als tarwe volledig zal invullen.

Brazilië wordt leeggekocht
De importcijfers van China zijn het hele jaar al bijzonder te noemen. Eind juli lag de tarwe-import namelijk al 116% hoger dan in 2019, waarmee de totale import over de eerste 7 maanden uitkomt op 4,28 miljoen ton. De invoer van gerst ligt inmiddels ruim 16% voor op vorig seizoen en noteert momenteel 2,86 miljoen ton. De maïsimport van China ligt ongeveer 31% voor en komt over de eerste helft van het jaar uit op 4,57 miljoen ton.

Het meest opmerkelijke is de invoer van sojabonen. Na de eerste 7 maanden ligt de import van dit product ongeveer 18% voor op vorig jaar, op 55,1 miljoen ton. Het bijzondere is dat het aankoopprogramma vanuit China ervoor zorgt dat Brazilië zo goed als leeggekocht wordt. De combinatie van de dalende Braziliaanse Real en de zeer sterke Chinese vraag maakt dat Braziliaanse boeren al ongeveer 40% van hun verwachte sojaproductie voor seizoen 2020/2021 verkocht. Vorig jaar was dat 20%. De sterke vraag vanuit is een van de redenen dat de sojanotering op de CboT momenteel hoog is.

Waarom zo actief?
Maar, waarom is China ineens zo actief op de granenmarkt? De Chinese importdrang wordt onder meer gedreven door het stevige herstel van de Chinese economie. De economie kreeg behoorlijke klappen te verduren na de start van de coronacrisis. Ook de wederopbouw van de varkensstapel als gevolg van het uitbreken van Afrikaanse varkenspest en het opnieuw opbouwen van contacten die in de loop van het handelsgeschil met de Verenigde Staten waren ontstaan, spelen een fikse rol in de importdrang. Daarnaast verkoopt China sinds eind mei maïs uit staatsreserves om de binnenlandse markt in de hand te houden. Op dit moment is dit wellicht een van de grootste drijfveren achter de hoge import.

De totale verkoop van maïsreserves bedraagt ​​momenteel 56 miljoen ton en de verwachting is dat de verkoop doorgaat tot de nieuwe maïs rond oktober beschikbaar is. Opvallend is dat vorige week voor het eerst in 14 weken niet het volledige aanbod opgekocht werd, maar 'slechts' 89%. Dit heeft naar verwachting te maken met de hoge maïsprijs in het land zelf. Analyses suggereren dat de eindvoorraad naar het einde van het seizoen kan dalen tot 95 miljoen ton. Dat is minder dan 40% van de voorraad in het begin van 2017. Het is een gevolg van recente overstromingen bij een aantal laaggelegen pakhuizen.

Het grote probleem is nu dat de vraag vanuit de veehouderij juist toeneemt. Het gevolg? Die eerdergenoemde hoge binnenlandse maïsprijs. De prijs noteert bijna $100 boven de importprijs. Het is dus interessanter om maïs te importeren dan om het uit eigen land te halen. Het zorgt er ook voor dat analisten verwachten dat de cumulatieve maïsimport dit seizoen minimaal 15 miljoen ton zal bedragen, waarbij zelfs 20 miljoen en 25 miljoen ton als mogelijkheid worden beschouwd. Zeker wanneer de sterke vraag aanhoudt en de wereldprijzen laag blijven in verhouding tot de binnenlandse prijs.