De Amerikaanse overheid bevestigt dat het land een suikerdeal heeft gesloten met Mexico. Maandag 5 juni deden geruchten al de ronde. Volgens commercieel secretaris Wilbur Ross en landbouwminister Sonny Perdue, is de deal lucratief voor de suikerindustrie in de VS. Het is een overwinning voor het marktprotectionisme en daarmee ook voor het beleid van Trump.
Dinsdag 6 juni publiceerde de Amerikaanse secretaris voor landbouw, Sonny Perdue, een statement over de deal. Eerder die dag kwam commercieel secretaris Wilbur Ross al in het nieuws. Hij sloot de deal met de Mexicaanse minister van economie, Ildefonso Guajardo. Daarmee komt een einde aan het dispuut dat al jaren voorsleept tussen beide landen. Er wordt gehoopt dat dit perspectief biedt voor de komende NAFTA onderhandelingen. Het vrijhandelsverdrag tussen de VS, Canada en Mexico.
Voordelen voor Amerikanen
De oude suikerovereenkomst stamt uit 2014. Die liep op 5 juni af. Een dag later is er dan toch een nieuwe overeenkomst waar beide partijen zich in kunnen vinden. De voordelen liggen grotendeels bij de Amerikanen, al moet daarvoor wel een prijs worden betaald. De ‘Suspension Agreement’ uit 2014 stelde eisen aan de hoeveelheid en soort Mexicaanse suiker dat ieder jaar naar de VS kon worden verscheept. Die eisen worden nu aangescherpt.
Consument betaalt rekening
Het statement van Perdue staat bol van het patriottisme: 'De overeenkomst biedt een verbetering voor de Amerikaanse suikerindustrie en beschermt de Amerikaanse consumenten en arbeiders', zo valt te lezen. Dat is echter ook de groep die opdraait voor de deal. Het limiet voor het tonnage geraffineerde suiker dat Mexico naar de VS mag exporteren, wordt namelijk verlaagd van 53 naar 30 procent.
De suikerlobby pushte eerder nog voor een verlaging tot 15 procent. Daarnaast mag ruwe suiker alleen nog in bulk via schepen worden vervoerd. De Amerikanen willen voorkomen dat ruwe suiker, van hoge kwaliteit, direct zijn weg naar de consument vindt.
IJzersterke suikerlobby
Als ruilmiddel krijgen de Mexicanen meer betaald voor hun suiker. De rekening daarvoor komt bij de consument terecht. In een statement, opgesteld door een coalitie van Amerikaanse suikerinkopers, wordt hard uitgehaald naar de deal: 'De deal is alleen maar ten gunste van biet- en rietsuikerproducenten in de Verenigde Staten. De kosten voor deze deal bedragen naar schatting 1 miljard dollar, vanwege stijgende prijzen voor voedsel, dranken en snoepgoed.' Het is het gevolg van een ijzersterke suikerlobby in Washington.
Suikerprijs zakt verder terug
Ondertussen staat de termijnmarkt voor suiker in Londen fors onder druk. De prijzen dalen sinds februari flink. Dinsdag 6 juni sloot de notering voor het augustuscontract op 367 euro per ton. Dat niveau is gelijk aan april 2016. In september vorig jaar werd het dieptepunt van nog geen 310 euro per ton bereikt. Woensdagmorgen, 7 juni, staat het contract weer licht in de plus.
De redenen voor de opvallende neerwaartse spiraal zijn voornamelijk de goede oogstvooruitzichten voor seizoen 2017/2018, de dalende waarde van het Braziliaanse areaal en een waardestijging van de euro ten opzichte van de dollar.
Meer suiker op wereldmarkt
Analisten verwachten een wereldsuikerproductie van tussen 187 en 189 miljoen ton, bij een verbruik tussen 181 en 183 miljoen ton. De wereldvoorraad groeit daarmee. Vooral Europa, Brazilië en India breiden hun productie fors uit. De International Sugar Organisation (ISO) in Londen verwacht een oogst van 168 miljoen ton, bij een verbruik van 174 miljoen ton.
Sinds februari daalt de suikerprijs op de termijnmarkt in Londen. Het niveau is nu gelijk aan april 2016. Meer grafieken? Bekijk de Database.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.