Gezien het emotiegehalte dat er aan de dag wordt gelegd, is het maar goed dat de Tweede Kamer niet rechtstreeks regeert, maar dat er nog een regering tussen zit, die bij al haar gebreken toch deze taak uitvoert.
's Lands belangrijkste vergaderlocatie dreigde deze week even het toneel te worden van een publieke lynchpartij (verbaal, dat wel) van een BBB-Kamerlid omdat hij iets relativerends zei over een veeprikker. De oppositie maakte er meteen een soort 'veeprikkergate' van. Een ander Tweede Kamerlid dat collega's opriep om 'niet mee te huilen met de PAS-melders,' zei kennelijk iets minder ergs en kon ongehinderd doorratelen.
Wolf en veehouderij
De ene emotie is de andere niet, maar als het over dieren gaat, is er weinig ratio meer over. Dat blijkt ook iedere keer maar weer als het gaat om de wolf. Zelfs in rapporten over wolfaanvallen wordt de waarheid bijgesteld en heet het bijvoorbeeld dat kinderen worden omvergelopen, ook al signaleren omstanders iets anders.
Dit zich nagenoeg ongebreideld vermenigvuldigend dier is voor veel natuuractivisten een onaantastbaar wezen, dat te vuur en te zwaard wordt verdedigd. Misschien ook wel omdat het op gespannen voet staat met de veehouderij.
Toch minder onaantastbaar
De veeprikker wordt echter niet al snel verboden en de wolf krijgt een lagere beschermingsstatus, maar daar werd in Brussel over besloten. Dit gebeurde mede op aangeven van SGP-Europarlementariër Bert Jan Ruissen, maar hij hoefde niet hard te vechten om de aanpassing erdoor te krijgen. Een ruime meerderheid in het Europarlement ziet dat er iets moet gebeuren. De Raad van Europese ministers stemde daarop ook voor een lagere beschermingsstatus. De Europese Commissie had daar al veel eerder op voorgesorteerd.
Treurige praktijk
De al genoemde PAS-melders worden intussen nog niet direct geholpen, maar dat ligt niet aan Kamerlid Bromet (die het had over niet meehuilen). Het huidige kabinet toont duidelijk meer inzet om hen voort te helpen dan het vorige. Ook wordt hard gewerkt aan een oplossing van het mestprobleem. Of beter gezegd: de wil om dat te doen wordt ten toon gespreid.
De treurige praktijk is dat de verdeling van de pijn – om productieruimte in te leveren – onmiddellijk weer verzandt in een chaotisch over elkaar heen buitelen van belangen. Het is de agrarische sector ten voeten uit. Toen minister Femke Wiersma haar mestplannen twee weken terug bekendmaakte, was er natuurlijk ook direct al kritiek, vooral van de intensieve veehouderij, omdat die onevenredig veel zou moeten inleveren.
Lobbychaos
Stilletjes hoopt de minister natuurlijk dat de opkoopregelingen die in gang zijn gezet onder haar voorganger Christianne van der Wal, meer resultaat opleveren dan ze in eerste instantie verwachtte, en dat zou ook nog wel eens heel goed mogelijk zijn. Dan hoeft zij minder generiek te korten en minder af te romen. In de tussentijd zijn allerlei agrarische belangen – samen of alleen en geregeld tegen elkaar – hard aan het lobbyen bij Kamerleden om de plannen van Wiersma aan te passen.
Holman zoekt steun buiten coalitie
NSC-Kamerlid Harm Holman, die duidelijk niets op heeft met de intensieve veehouderij, heeft zelfs al een amendement ingediend om de wet rechtstreeks aan de passen (de minister daarmee buiten spel zettend) en alle niet-grondgebonden veebedrijven hard aan te pakken. Holman stapt daarmee buiten de coalitie en zoekt steun voor zijn wetswijziging bij de oppositie. De kans is groot dat de BBB dat niet zal pikken. Andere Kamerleden hebben ook al aangegeven dat ze met wijzigingsvoorstellen zullen komen. Het debat van 7 oktober belooft dus wel enig politiek vuurwerk op te leveren. Politiek bestaat natuurlijk ook niet zonder emotie, maar de (ijdele) hoop is vaak dat er met iets meer beheerste emotie kan worden gewerkt.