Fed krijgt nieuwe baas, maar geen nieuw beleid

Janet Yellen is de huidige baas van de Fed en leidde de vergadering. Een paar meter bij haar vandaan zat comitélid Jerome Powell. De gerenommeerde Amerikaanse krant The New York Times meldde enkele dagen eerder vernomen te hebben dat president Trump hem deze week zal voordragen als de nieuwe voorzitter. Dat is woensdag, naar verluidt, ook gebeurd. Wat is het monetaire DNA van Powell en wat zou zijn promotie betekenen voor de dollar en het rentebeleid in de eurozone?

Jerome Powell, die begin volgend jaar 75 wordt, heeft gewerkt bij het Amerikaanse ministerie van Financiën, als advocaat en investment banker. Sinds 2012 is hij lid van het rentecomité. Zijn benoeming is geldig tot juni 2028. Hij heeft een imago van bruggenbouwer en iemand die steeds naar consensus zoekt. Anders gezegd: Powell is niet iemand die onverwachte beslissingen zal nemen, die op de markten tot paniek zouden kunnen leiden.

Mannelijke Janet Yellen
We kunnen stellen dat Powell (in monetair opzicht) de mannelijke variant is van Janet Yellen. Hij heeft nooit tegen een besluit van de Fed gestemd, wat wil zeggen dat hij het zeer ruime beleid van harte heeft gesteund. Sterker nog, we kunnen hem niet eens betrappen op enige uitspraken die als kritisch opgevat kunnen worden. Dit betekent dat de koers van de Fed min of meer bekend is en dat de rente alleen verhoogd wordt, wanneer het echt niet anders kan. En zelfs dan in mini-stapjes met telkens een lange pauze tussen 2 verhogingen. Net zoals nu.

De keuze voor Powell betekent dat Trump kiest voor monetaire continuïteit. Enerzijds omdat hij de financiële markten niet met nog meer onzekerheid wil opzadelen. Had Trump gekozen voor een van de andere kandidaten, dan zou dat wel gebeuren. Anderzijds geldt dat lage rente Trump veel beter uitkomt, dan een hoge rente. Powell staat vrijwel garant voor langdurig lage rentestanden.

Meer van hetzelfde
Maar er is meer. Het kan haast geen toeval zijn dat Trump de laatste dagen opvallend vaak getweet heeft over hoe goed het is dat de aandelenkoersen blijven stijgen. Een belangrijke, zo niet de belangrijkste reden, voor die stijging is de zeer lage rente en de verwachting dat dat voorlopig het geval zal blijven. Trumps tweets kunnen we dan ook opvatten als een impliciete boodschap dat hij zeer content is met wat de Fed doet.

Zijn keuze voor Powell is dan ook niet opmerkelijk: van de 4 kandidaten is Powell de enige die hartstochtelijk het huidige beleid van de Fed wil voortzetten. Andere kandidaten hebben in het verleden uitspraken gedaan die erop wijzen dat ze de rente sneller willen verhogen.

Wat ook niet opmerkelijk is, is dat hij Yellen niet herbenoemt. Hoewel het klopt dat het voor het Fed-beleid niets uitmaakt of Yellen of Powell de bank aanvoert, is het wel een feit dat Yellen een Obama-benoeming is en Powell een Republikein. Aangezien Trump maar wat graag af wil van Obama-mensen, is zijn besluit verklaarbaar. Dat hij haar op de short list had, is ook logisch. Had hij dat niet gedaan, dan hadden de markten in paniek kunnen raken. Met Powell krijgt Trump dus het beleid van Yellen uit de hand van een mede-Republikein, een win-win voor de president.

ECB-rente was, is en blijft 0%
Voor het beleid van de Europese Centrale Bank (ECB) betekent het dat er in het monetaire landschap om de eurozone heen feitelijk niets verandert. Voor de ECB is er dus ook geen noodzaak om van haar eigen monetaire pad af te wijken. Oftewel: er is geen reden de rente voor eind 2019 of zelfs 2020 te verhogen en het beleid van quantitative easing (op grote schaal staats- en bedrijfsobligaties opkopen) sneller af te bouwen.

Wat daarbij blijft gelden, is wat ik in het verleden vaak heb betoogd: bij alles wat de ECB doet, moet de bank zorgen dat ze de Fed niet rechts inhaalt. Met Powell achter het Fed-stuur en voet op het gaspedaal, dan wel de cruise control knop, zal de Fed heel langzaam vooruit bewegen. De ECB blijft dus op gepaste afstand (de rentestanden) blijven nog lang heel laag, zeker de EURIBOR-tarieven.