Het is in de uien vaak een kwestie van hollen of stilstaan. De sprint hebben we gehad, zo lijkt het en nu is het bijna een kwestie van op het gemakje de laatste weken van het jaar volmaken. Dat is wel even een omslag in denken na turbulente weken.
Afrika is en blijft de belangrijkste afzetmarkt voor de Nederlandse sorteerders en exporteurs. Maar het einde van het Afrikaseizoen komt in zicht. Sorteerders hebben de werkvoorraad die ze verwachten tot half januari nodig te hebben een heel eind op orde. De noodzaak om voor directe levering bij te kopen is er dan ook maar beperkt. Dat is te merken in de handel. Op de boer is het aan de rustige kant en in de verkoop is het werken volgens verschillende sorteerders om de orders binnen te halen. Dat is een trendbreuk met de laatste weken.
Indonesië
Over de export van uien naar Indonesië is onduidelijkheid ontstaan. Er was een speciale regeling met Indonesië voor de export van uien zonder dat deze gegast hoefden te worden. Deze regeling is naar verluidt eenzijdig gewijzigd waardoor Nederlandse exporteurs nu wel zouden moeten gassen. Effectief betekent dat einde export, want de middelen die daarvoor gebruikt moeten worden (zoals methylbromide) zijn in de EU verboden. Hoe en wat is op het moment van schrijven alleen nog niet duidelijk. De timing van Indonesië is ongelukkig te noemen. Eind vorige week werd namelijk bekend dat India de export van uien volledig aan banden legt. Zowel in India als Pakistan valt de uienoogst tegen. Daardoor zouden er best nog kansen zijn voor export richting Indonesië, mits de grens natuurlijk openblijft.
De DCA-notering Baalprijs Uien blijft deze week grotendeels stabiel. Bij de drielingen en middels is het de onderkant die onder druk staat, terwijl het bij grof en supers de bovenkant is die wat inlevert.