Werkelijke uienmarkt is nooit 100 euro geweest

In uien voor directe levering is, maar beperkt handel op het moment. De meeste sorteerders hebben hun werkvoorraad netjes op orde. De vraag is bij deze prijzen nu ook niet van dien aard dat bedrijven maar wat doen, omdat er toch wel een koper voorbij komt. Middenmeer, die nog als enige van de grotere regionale beurzen noteert, lijkt wel een reële afspiegeling van de markt te geven. Insiders geven wel aan dat als je goede uien hebt maar ze perse voor 1 april weg moeten, dat je eerder op de onderkant van de notering moet rekenen dan de bovenkant. Enigszins opmerkelijk is te noemen dat - voor zover er aanbod van uien is - sorteerders niet eens echt staan te dringen om nog wat extra vast te leggen voor april. Het is voor verschillende sorteerders, zeker de groep zonder een grote buitenlandse klantenkring, vooral zaak leeg te zijn aan het einde van het seizoen. Zij willen niet het risico lopen met een dure voorraad te blijven zitten. En dat is toch wel een trendbreuk met het verloop dit seizoen tot nu toe.

Lucht in de markt
De relatief hoge baalprijs helpt de kooplust van die klanten ook niet bepaald. Echt een alternatief voor de Nederlandse uien is er nog niet. Er komen wat uien uit Egypte, maar die zijn vergelijkbaar met de allereerste plantuien uit Nederland. Op zich weinig mis mee, maar je moet ze geen week laten staan want dan blijft er niets meer van over. Ook merken enkele sorteerders dat Egyptische verkopers die drie weken geleden nog erg veel noten op hun zang hadden (denk aan vooraf betalen, geen claims over kwaliteit en torenhoge prijzen) inmiddels zelf contact zoeken en wat beginnen aan te bieden tegen meer normale condities.

Over de Nieuw-Zeelandse uien doen wat verschillende verhalen de ronde. De een heeft prachtige uien, terwijl een ander klaagt een container te hebben waar de kleur er niet opzit. Overigens zijn er meer landen die een graantje willen meepikken van de hoge Europese uienprijzen. De ene sorteerder krijgt ineens aanbod uit Argentinië, de volgende uit China en een derde uit Centraal-Azië. Dat zijn zeker niet de grote volumes die de Europese markt overspoelen, waardoor uien nog steeds fors aan de prijs blijven. Maar het legt wel een zeker plafond in de markt.  

Die €1 is op termijn betaald, maar we kunnen wel de balans op maken en vast stellen dat het nog een hele tour wordt om die prijs er op de dagmarkt uit te halen. In zekere zin kan je zeggen dat de markt een paar weken geleden net iets te ver werd opgeblazen. Nu moet er even wat lucht worden afgelaten. Dat hoeft zeker niet te betekenen dat de ballon gelijk helemaal leeg loopt, maar je voorkomt daarmee wel dat de ballon knapt. 

Wat is de prijs?
Telers die de (verkochte) uien nog in de schuur hebben liggen, ruiken geld op het moment. Weekje langer laten liggen dan afgesproken? Geen probleem mits er een vorstelijke beloning tegenover staat, de uien zijn immers ook niet te duur gekocht. Lastiger wordt het met de uien gekocht op participatie. Er zijn best wat zaken op maart gedaan en die moeten zo onderhand worden afgerekend. Stel: teler en sorteerder hebben €50 in december afgesproken voor levering maart en het (positieve) verschil op het gemiddelde van de regionale beurzen samen te delen. Neem je de prijzen waarop volgens de sorteerders reëel handel wordt gedaan, dan kom je niet ver boven €80 per 100 kilo. Dat is niet waar de boer op rekende, die zit toch met €100 in zijn hoofd of op zijn minst de in de meeste jaren nauwelijks genoemde beurs van Leeuwarden met €90 vorige week.

De DCA-notering Baalprijs Uien stabiliseert. De ene sorteerder probeert de prijs nog wel wat op te krikken, maar vangt bot bij de kopers zeker bij de supers speelt dat dit moment. Sommige sorteerders hebben zich met prijzen boven de €1 per kilo toch wat uit de markt geprijsd. Anderen, zeker degene met een relatief goedkope werkvoorraad, denken 'het zal allemaal wel'. Als de klant een cent minder biedt en verder niet te moeilijk doet, mag hij de uien gelijk ophalen.