Analyse Uien
De uienmarkt weet steeds weer te verrassen
Elke keer als je denkt dat de meeste reuring op de uienmarkt voorlopig wel even achter de rug komt er weer een nieuw konijn uit de hoge hoed. Vorige week was het de €1 die op termijn betaald werd. Deze week maakt het ontbreken van een notering van zowel Emmeloord als Goes de tongen los.
Dit artikel lezen?
Word abonnee en krijg direct toegang
Kies het abonnement dat bij je past
Het is pas net maart maar als je van een afstandje naar de uienmarkt kijkt, is het net of wel al richting mei gaan. Verschillende sorteerders zijn aan het rekenen hoeveel uien ze nog hebben, of ze nog bij moeten/willen kopen of dat ze hun voorraad nu te gelden maken en er voor dit seizoen maar mee uitscheiden. Dat de beurscommissie Goes stopt met noteren is ook vroeg, normaal is dat ergens na week 20. Emmeloord is nog niet definitief gestopt voor dit seizoen, maar redelijkerwijs zal het gezien de grote hoeveelheid uien die al weg zijn en de beperkte handel (ook nog eens vooral op termijn) niet makkelijk zijn om volgende week wel weer tot een prijs op het bord te komen.
Voor telers, sorteerders en handelaren die uien op basis van participatie hebben verhandeld is het gebrek aan transacties helemaal vervelend. Waarop reken je deze uien nu af? Dat kan de komende weken best nog eens voor flink wat discussie zorgen. Dat staat nog los van het feit dat sommige uien sinds de teler ze verkocht heeft al één of meerdere keren van eigenaar zijn gewisseld. Dat zou ook nog weleens voor onaangename verrassingen kunnen zorgen.
Weinig aanbod
De hoge Nederlandse en Europese uienprijzen zouden toch belangstelling moeten trekken van buitenlandse partijen, zou je denken. Toch valt het aanbod tot nu toe erg mee. Sommige insiders melden dat er in Nieuw-Zeeland werk van wordt gemaakt extra uien naar Europa te verschepen, maar dat zijn op de totale Europese markt niet de volumes die hét verschil gaan maken. Egypte is één van de weinige landen die echt grote volumes in korte tijd Europa binnen weet te krijgen. Maar de Egyptische exporteurs houden zich gedeisd. Andere landen binnen Afrika zijn goed aan de markt en die zijn doorgaans net wat minder kritisch op de kwaliteit dan de Nederlandse klanten. En al je wat op termijn met Egypte wil doen, dan durven ze ook goed geld te vragen en de nodige aanvullende voorwaarden op tafel te leggen volgens insiders.
De DCA-notering Baalprijs Uien houdt de opgaande lijn van de laatste weken vast. Vooral bij de drielingen is de spreiding op de notering groot. De middel en grove sorteringen trekken wat naar elkaar toe op het moment. De supers hangen rond de €100 per 100 kilo. Een enkeling heeft voor een klein partijtje zelfs al €110 gemaakt. Door elkaar genomen zit de baalprijs achter in de €80. Dat lijkt een wereldprijs, maar om de inkoop van €1 te rechtvaardigen moeten er nog forse stappen worden gezet.