Meer areaal, minder uien in Duitse bewaring

Het areaal zaaiuien in Duitsland bereikte dit jaar een record van 11.900 hectare. Een plus van 500 hectare (4,3%) met het jaar ervoor. Twee droge jaren zorgden ervoor dat de uienoogst kleiner uitpakte dan gedacht. Dit leverde een aantrekkelijk prijsniveau op. Met de aardappelmarkt in mineurstemming besloten meer Duitse akkerbouwers dit voorjaar uien te zaaien. Vooral in het noord- en zuidwesten is dat het geval.

Een groter areaal is niet terug te zien in de eerste voorraadmeting van dit seizoen (peildatum 1 oktober). Die komt uit op ruim 205.000 ton. Een daling van 3% in vergelijking met 2019. Alleen in het extreem droge jaar 2018 was de voorraad nog 10% kleiner. Ook is merkbaar dat er minder gele zaaiuien in voorraad zijn en juist fors meer rode uien.

Moeizaam groeiseizoen tekent oogst
Het bijzondere groeiseizoen ligt ten grondslag aan de voorraad. Tijdens het zaaien en de eerste groeifase waren de omstandigheden uitzonderlijk droog. Door neerslag knapten de percelen wel op, maar net als in Nederland misten er planten. Een combinatie van weinig regen en een sterk drogende wind zorgde daarvoor. Gewassen kampten op de lichte grond met stuifschade. In augustus en begin september kwam daar een hittegolf overheen die ervoor zorgde dat de tonnen niet werden gehaald. Alleen in de deelstaat Beieren viel regelmatig neerslag. Daar is de oogst beduidend beter.

Een laag plantaantal zorgt ervoor dat het percentage zeer grove uien behoorlijk groter is dan gemiddeld. Door het frequente beregenen verwachten insiders dat de kwaliteit van sommige partijen tegen valt. De meeste percelen zijn onder droge en warme omstandigheden in september gerooid en ingeschuurd, wat de kwaliteit ten goede komt. Vooral in het noorden en oosten stonden begin deze maand nog zo'n 10% van de uien op het land. Soms omdat gewassen niet wilde strijken en noodgedwongen in de grond bleven. De kwaliteit hiervan is nog onbekend. Insiders houden er rekening mee dat deze partijen met meer tarra kampen als gevolg van een hoog aantal diknekken (bouten).

Meer rode uien
Afhankelijk van de teeltregio hebben biologische uien soms te maken met fusariumproblemen. Gemiddeld is de kwaliteit goed te noemen. De omvang van de bio-uien in bewaring is kleiner dan voorgaande jaren. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat fors meer rode uien zijn gezaaid, die minder kilo's geven. Vanuit de retail is veel meer vraag naar rode dan gele zaaiuien. De verkoopprijzen trekken telers over de streep. Ook gangbare telers zaaien steeds meer rood. Een beweging die ook in Nederland merkbaar is, daar bereikte het areaal rood dit jaar een record.

Duitse uientelers hebben meer partijen met MH behandeld dan in voorgaande jaren. Bijna de helft van alle bewaarpartijen is bespoten. In het noorden van Duitsland liggen de meeste uien in opslag, gevolgd door het zuidwesten. Daar ligt de voorraadmeting overigens wel ruim 10% onder het niveau van 2019. Opvallend is dat in Oost-Duitsland een kwart meer uien in opslag liggen dan in 2019 het geval was.

Areaal krimpt niet
Het is aannemelijk dat het Duits uienareaal in 2021 het eigen record opnieuw verbreekt. Zeker nu de consumptieaardappelteelt voor komend seizoen weinig hoop geeft. Aardappeltelers die de laatste 2 jaren met uien gestart zijn, hebben hier een goed financieel rendement mee behaald. Pakt seizoen 2020-21 goed uit, dan wordt er volgend voorjaar zeker niet minder gezaaid. Investeringen zijn al gedaan en de mechanisatie is voor handen. Het land is niet zelfvoorzienend, waardoor van overproductie geen sprake is. De export van Nederlandse uien naar ons buurland is afhankelijk van de eigen oogst. In 2018 was duidelijk een piek merkbaar en over kalenderjaar 2019 nam het exportvolume 20% af. Polen was de laatste 2 jaar een vraagmarkt voor uien. Dit jaar kent het land een veel grotere oogst. Het is aannemelijk dat een deel hiervan in Duitsland afgezet gaat worden.