Nieuws Uien
Hollandse ui betaalt rekening voor politiek spel
Rusland, Colombia, Indonesië, Panama, Vietnam, Wit-Rusland. Het zijn allemaal landen waar de Nederlandse ui niet langer probleemloos de grenzen overkomt. Vaak is dat het resultaat van politiek spel tussen naties, waarbij de export uiteindelijk het kind van de rekening is. Dat stelt uienvoorman Gijsbrecht Gunter in een column voor het Uienmagazine van De Groot en Slot.
HOA-voorzitter Gijsbrecht Gunter, de voorzitter Holland Onion Association (HOA), zet in een prikkelende column in het Uienmagazine van De Groot en Slot uiteen hoe politieke belangen een negatieve invloed hebben op de exportmogelijkheden van Nederlandse uien. Rusland, een bestemming dat goed is voor maximaal 100.000 ton op jaarbasis, is het lichtend voorbeeld in deze zaak. Dit land stelde 5 jaar terug een boycot in op onder andere uien uit ons land.
Indonesië
Op dit moment speelt het dossier Indonesië. De Nederlandse uiensector heeft hard gelobbyd om, onder de strenge eisen, uien richting dit land te kunnen exporteren. Dat lukte en tussen 2014 en 2017 is het volume flink gestegen, tot een top van bijna 26.000 ton. In 2018 werd ook bijna 23.000 ton naar deze bestemming uitgevoerd.
"Indonesië zou nu plots uien weren, omdat de Europese Commissie een invoerheffing op biodiesel met palmolie uit dit land heeft ingevoerd", zo schrijft Gunter. "De landbouwsector betaalt wederom het gelag van een politieke revanche." Tot en met week 43 werd tot nu toe dit seizoen bijna 6.500 ton uien naar het land geëxporteerd, waar dat vorig jaar nog 16.215 ton was.
Meten met 2 maten
Een ander land waar de Hollandse ui problemen heeft, is Panama. In dat Centraal-Amerikaanse land worden de uien uit ons land tegengehouden, omdat er technische informatie zou ontbreken. Tegelijkertijd kan dit land zichzelf bij lange na niet bedruipen door de kleine eigen oogst. Uien uit de Verenigde Staten zijn tegelijkertijd wel zonder problemen ingevoerd, zegt Gunter. Vietnam en Wit-Rusland zijn andere landen die, in hun geval, met onwerkbare fytosanitaire regels komen om de invoer van uien uit te bannen.
In Zuid-Amerika is het Colombia die de grens sloot voor uien. In het jaar 2011 voerde het bijna 20.000 ton Nederlands product in, maar vervolgens werd het stil. Sinds 2016 gebeurt er niets meer. Door interne reorganisaties wordt deze zaak niet opnieuw opgepakt. Inmiddels zijn de Europese Unie en Colombia ook in een anti-dumpingzaak omtrent diepvriesfrites verwikkeld.
Lastig imago
De reden voor deze krampachtige houding is bij Gunter bekend. "De ui uit Nederland kampt met een lastig imago. Uien zouden gedumpt worden en lokale telers oneerlijk beconcurreren. Ook zijn er continu vooroordelen over vermeende hoge overheidssubsidies en het rijke westen. Hier doet de media graag aan mee om dit beeld te bevestigen, terwijl in werkelijkheid niet wordt geëxporteerd als lokaal product voorhanden is. Onze langedag uien zijn jaarrond houdbaar en de lokale telers worden juist geholpen om hun teelt te verbeteren."
Deze problematiek neemt niet weg dat de ui een nobel doel heeft, aldus Gunter. "We zijn letterlijk onderdeel van de oplossing van het wereldwijde voedselprobleem", schrijft hij. "Ondanks dat wordt het niet makkelijker om uien te brengen naar plekken waar er behoefte aan is. Het is hoog tijd om het echte verhaal te vertellen."
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit het Uienmagazine (38e editie januari 2020) van De Groot en Slot.
Meer zoals dit lezen? Neem een abonnement op Uienmarkt of Akkerbouw Pro.
Niels van der Boom
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
