Er is nog steeds geen tekort aan uien

Ondanks dat januari traditioneel gezien een tussenfase vormt, is de rust wel nadrukkelijker aanwezig dan in andere jaren. Er is daarbij nog steeds niet duidelijk of er meer uien naar Senegal geëxporteerd mogen worden. Echter, in de praktijk zijn de grenzen nog steeds gesloten en mogen er geen extra uien uit Nederland het land in.

Ook Ivoorkust, dat tot en met week 52 ruim 81.000 ton uien geïmporteerd heeft, neemt veel minder af dan normaal. Daardoor stelt de export naar het land maar weinig voor. De stemming op de markt moet het nu vooral hebben van het volume. Als dat voor een langere tijd ontbreekt, voelt de markt rustig aan en heeft het al snel een ongemakkelijke ondertoon.

Kijken naar Europa
Voor de afzet van de Nederlandse uien zal nu vooral naar Europa moeten worden gekeken. De verwachting is dat daar zeker vraag weg zal komen, maar de vraag is wanneer dat gaat gebeuren. De huidige afzet naar de Europese afnemers brengt namelijk onvoldoende gewicht in de schaal en men opereert behoedzaam. De interesse is er zeker, want er wordt op het moment geïnformeerd naar de beschikbaarheid van uien en de prijzen. Echter, doorpakken is er nog niet bij.

Deze houding voert terug naar de Nederlandse teler, waar de handel ook rustig is. De verwerkers hebben nog steeds een (dure) voorraad van de vorige inkoopronde (december 2018), waardoor er weinig nieuwe posities worden ingenomen. Op termijn informeert de handel bij de telers over het vastleggen van uien, maar er wordt momenteel slechts door een enkeling positie ingenomen.

Lagere beursnoteringen
Het rustige inkoopbeeld was deze week ook terug te zien in de regionale noteringen. Alle beurzen lieten namelijk een lagere notering zien. Er was sprake van weinig volume en ook de baalprijzen staan onder druk. Al is er nog steeds geen tekort aan uien en dat schept voor de resterende maanden van dit seizoen uiteenlopende verwachtingen.

Op de themadag Uien werd onder meer gesproken over de gevolgen van oogstjaar 2018. Er kwam naar voren dat de zoektocht naar alternatieven soms wat verrassende elementen met zich meebracht, waarbij bleek dat de kwaliteit van Chinese uien in een aantal gevallen voldoende was om bepaalde bestemmingen te bedienen. En ook in Spanje, Frankrijk, Tunesië en Marokko werden uien gezocht en uiteindelijk gevonden. Of de nieuwe handelsverhoudingen toekomstbestendig zijn, zal moeten blijken.