Het is een dun lijntje tussen moed en overmoed

Sorteerders spelen dit seizoen kort op de bal en zijn schichtig voor grote werkvoorraden. Daar is met relatief hoge prijzen en de nodige kwaliteitsproblemen ook het een en ander voor te zeggen. Als de vraag dan aantrekt moeten verwerkers ook direct de boer op om de benodigde uien vast te leggen. Verschillende telers weten ook hoe de hazen lopen, een paar sorteerders proberen elkaar de loef af te steken en voor je het weet gaan prijzen met rasse schreden omhoog. Vorige week was €40 op maart/april nog gemeengoed, inmiddels wordt er op de boer €40 voor direct betaald en €50 voor april met een incidentele uitschieter naar boven. We hebben het natuurlijk wel over goede uien die te bewaren zijn en dan hebben we het niet over grote volumes. Moeten ze direct weg of is het industriekwaliteit, dan hebben we het over beduidend lagere prijzen.

Zuinig op klanten
Hoe bestendig de huidige rally is zal moeten blijken. De komende twee weken blijft Afrika naar verwachting aan de markt en ziet het er niet naar uit dat er een ommekeer komt. Daarna zijn de vooruitzichten minder voorspelbaar. Verschillende sorteerders en exporteurs zijn wat angstig dat het nu wel heel gek gaat. Dat schrikt potentiële klanten af en die hebben we gezien de eenzijdige vraag op de langere termijn wel nodig. Zakt de vraag iets terug, wat in januari niet ongebruikelijk is, kan de stemming ook weer net zo makkelijk omslaan richting het negatieve.

De DCA-notering Baalprijs Uien heeft een sprong gemaakt deze week. Gemiddeld over de hele week en alle maten genomen, komt de baalprijs uit achter in de €40. Prijsverschillen tussen de maten zijn relatief klein. Drielingen en middels zijn vrijwel even duur en voor grof en supers kost het moeite echt wat extra te maken.