De suikerprijzen lijken van geen ophouden te weten. Wederom nemen de zorgen over krapper aanbod toe en stijgen de prijzen. Daarnaast zorgt het natte voorjaar voor onrust over de suikerproductie voor komend seizoen.
Al maandenlang laat de suikermarkt in Europa hetzelfde beeld zien: prijsstijgingen met zo nu en dan een kleine pauze. Inmiddels noteert de termijnmarkt in London boven de $700 per ton witte suiker en staat de termijnmarkt in New York zelfs op het hoogste punt in ruim elf jaar tijd. Witte suiker kost op de spotmarkt in Europa zelfs ver voorbij de €800 per ton. Per regio verschilt dat zelfs nog, waarbij de prijzen in Zuid-Europa zelfs richting de €1.000 per ton gaan. De Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN (FAO) meldde afgelopen maand dan ook dat grondstoffenprijzen voor suiker op het hoogste niveau staan sinds oktober 2016.
Het sluiten van het meicontract heeft voor een forse stijging gezorgd op de termijnmarkt in New York doordat suikerhandelaren contracten moeten bijkopen om hun posities af te dekken. Inmiddels is de notering iets gedaald doordat er nieuwe aanbod is op de termijnmarkt door het starten van het nieuwe contract.
Brazilië haalt druk niet van de ketel
De suikerprijzen zijn de afgelopen periode verder omhoog geklommen vanwege toenemende zorgen over de voorraden en tegenvallende producties wereldwijd. Begin april zette 's werelds grootste suikerproducent India de mondiale suikermarkt al op zijn kop door een fors lagere suikerproductie en ook in andere Aziatische landen is de productie minder hoog dan verwacht. Dat zet het al schaarse aanbod in de wereld verder onder druk. Op korte termijn werd verwacht dat Brazilië, 's werelds grootste exporteur, voor wat rust en mogelijke een prijsdaling zou zorgen, maar dat lijkt niet aan de orde. De suikerrietoogst, die op het punt staat de beginnen, verloopt uiterst traag door overvloedige neerslag en de opbrengsten lijken minder goed dan eerder werd verwacht. Daarnaast lijken de zorgen over het aanbod en krappere voorraden de overhand te hebben.
Door de tegenvallende suikerproductie in Europa afgelopen seizoen zijn de prijzen al behoorlijk gestegen. Echter zijn de gestegen prijzen op de mondiale suikermarkt ook voelbaar in Europa, doordat Europa meer importeert dit jaar. Naar schatting moet er dit jaar ruim 2 miljoen ton suiker geïmporteerd worden in Europa en wordt er nauwelijks iets geëxporteerd. In andere seizoenen exporteerde Europa juist meer dan het importeerde. Gezien het slinkende bietenareaal in combinatie met problemen van droogte lijkt Europa de komende jaren altijd meer te importeren dan te exporteren. Tot nu toe is er 1,4 miljoen ton geïmporteerd, terwijl vorig jaar tot half april de teller op 'slechts' 800.000 ton stond. Brazilië is met 41% de grootste leverancier van suiker, gevolgd door Oekraïne met 18%.
Inzaai tot nu toe ondermaats
Inmiddels wordt er ook al gekeken naar de Europese suikerproductie van dit seizoen (2023/24). Een feit is dat het areaal opnieuw enkele procenten afneemt, ondanks het verwachte, hogere rendement van de bietenteelt. Dat ondersteunt het huidige prijsniveau van de grondstof alleen maar verder. Het voorjaar maakt de bietenteelt er niet beter op. Niet alleen in Nederland maar ook andere landen in West-Europa hebben relatief koude en regenachtige omstandigheden gehad.
In Nederland is inmiddels ruim 50% gezaaid en deze week loopt dat percentage hard op, is de verwachting. Ook in Frankrijk en België loopt de zaai achter vergeleken met andere jaren. In Duitsland is een redelijke inhaalslag gemaakt, zo wordt gemeld in de aprileditie van het JRC Mars-bulletin van de Europese Commissie. In Polen, een van de grootste suikerproducenten van Europa, verliep het zaaiseizoen naar behoren maar vordert het gewas erg traag door lage temperaturen en regenachtige omstandigheden.