Minder areaal, maar meer suiker in Rusland

Russische suikerbietentelers hebben dit jaar voor het eerst sinds jaren minder dan een miljoen hectare bieten ingezaaid. Het areaal stokt volgens het Instituut voor Agrarische Marktstudies (IKAR) in 2020 op 927.000 hectare. Dat zou een krimp zijn van 19%. Het areaal is in alle teeltregio's gekrompen. Daarmee lijkt een recordoogst, zoals sommige analisten in het land voorspellen, uitgesloten. Zelfs bij een goede opbrengst.

Verviervoudigd
Ondanks de krimp is Rusland in areaal nog altijd veruit de grootste producent van suikerbieten ter wereld. Gevolgd door de Verenigde Staten, Frankrijk en Duitsland. De opbrengst per hectare ligt daarentegen een stuk lager, maar ook daarin hebben de Russen afgelopen jaren stappen vooruit gezet. Het land slaagt er vooral in een hogere gemiddelde suikeropbrengst uit suikerbieten te halen. Zo is de productiviteit in 20 jaar tijd verviervoudigd. En de opbrengst van ruim 6 ton per hectare (in 2018 en 2019) zal naar verwachting komende jaren verder stijgen naar 7 tot 8 ton per hectare.

In 2019 werd de suikerproductie in Rusland nog op een record van 7,2 miljoen ton gechat. Dat was een toename van 18% ten opzichte van het voorgaande jaar. Een lichte areaalstijging van 2% en gunstige groeiomstandigheden lagen daar aan ten grondslag. Dit jaar lijkt het tegenovergestelde het geval. De start van het groeiseizoen was goed, maar droogte in de zomer heeft de groei vertraagd. Met name het zuiden van Rusland kampt met droogteproblemen.

Vertraging en lagere opbrengst
Ondanks de vertraging werden eind augustus in de meeste regio's volop bieten geoogst en de eerste contouren geschetst. Over het algemeen wordt gesproken over een lagere opbrengst en, met name in de zuidelijke regio's, mindere kwaliteit. Dat meldt het Russische Agroinvestor. Het zegt volgens IKAR-expert Evgeny Ivanov echter nog niets over de suikergehaltes. Die worden bepaald door veel verschillende factoren, ook in latere (bewaar)stadia.

Volgens Ivanov is het beter om te focussen op de uiteindelijke suikerproductie. Die wordt dit jaar tussen de 5,6 tot 6 miljoen ton gechat. Een raming die mogelijk nog naar beneden wordt bijgesteld. Het betekent een forse reductie van de suikerproductie die vorig jaar nog ruim 7 miljoen ton was. De suikerreserves waar Rusland en Wit-Rusland mee kampen zouden dat echter ruimschoots compenseren. "Zelfs als Rusland dit jaar slechts 5,1 miljoen ton suiker produceert  is er meer dan genoeg suiker voor iedereen", aldus Ivanov.

Meer export nodig
De consumptie in Rusland wordt gechat op 6 miljoen ton suiker. In de ambitie om zelfvoorzienend te zijn is het land afgelopen jaren dan ook geslaagd. Nu wordt er al 5 jaar een flinke voorraad aangelegd, wat mede aanleiding is geweest voor de huidige areaalkrimp. Meer export, een andere ambitie van de Russische overheid, zou de oplossing zijn voor de suikersector in het land. De Russen zien Centraal-Azië als een veelbelovende markt. Vooralsnog moeten zij het echter vooral doen met de traditionele afzetmarkten die per spoor en over de weg bereikbaar zijn. Dat zijn landen als Armenië, Wit-Rusland, Georgië, Kirgizië en Kazachstan, Afghanistan, Mongolië en Noord-Korea.