Dure frites belemmeren de export

De export van frites en andere bevroren aardappelproducten naar China is in januari fors teruggelopen. Dat laten de meest recente exportcijfers, op basis van het geharmoniseerd handelssysteem, zien. Ten opzichte van 1 jaar eerder ligt de export de helft lager.

Alle grote fritesleveranciers hebben hun orders flink zien afnemen en het aantal orders bij de Nederlandse verwerkers is zelfs gehalveerd. In België ligt het exportniveau ook de helft lager, terwijl Duitse fritesproducenten juist profiteren; al gaat het hier om kleinere volumes. In januari streven de oosterburen ons wel voorbij.

Verenigde Staten blijft grootste
Ondanks dat in de Verenigde Staten wordt opgeroepen niet langer een frietje te kopen bij grote fastfoodketens, is en blijft het land de grootste leverancier. In andere woorden: de Chinezen kiezen frites voor hun geld. Het tarief op Amerikaanse frites bedraagt 10%, tegenover 25% op sojabonen. Met een uitvoer van 80.000 ton in 12 maanden tijd heeft het land de export lichtelijk uit weten te breiden. De prijs per ton liep slechts minimaal op.

België heeft een prijsvoordeel op de wereldwijde fritesmarkt; grofweg is 1 ton frites van onze zuiderburen ruim €200 goedkoper dan 1 ton uit de Verenigde Staten. Nederland volgt op de voet, en is vooral op de lange termijn iets duurder. Het is dus niet zo gek dat de Belgische fritesexport in 12 maanden tijd meer dan verdubbelde. Het land is momenteel dan ook heer en meester in het verkopen van frites.

Turkije verstevigt positie
Zoals gezegd plukt ook Duitsland de vruchten van de Chinese markt, al is hun product iets hoger geprijsd. Turkije is aan de start van 2019 de grote winnaar, maar het moet dat succes wel met Canada delen. Wat betreft het volume speelt dat laatste land een minder grote rol, terwijl Turkije in 1 jaar tijd dik 13.000 ton afzette. Voor Nederland is dat 25.000 ton en België doet ongeveer het dubbele.

De exportmarkt is in afwachting van verdere cijfers, die moeten aantonen of de dip over januari van tijdelijke aard is. De Verenigde Staten willen zo snel mogelijk een deal sluiten met China, zodat hun agrarische producten het land weer ongehinderd in kunnen. Als dat niet lukt, dan kan Canada daar de vruchten van plukken en natuurlijk de Europeanen.

Turkije en Duitsland profiteren momenteel wel van deze vraagmarkt, die naar verwachting jaar op jaar blijft groeien. Als het gaat om prijs kunnen ze echter niet meekomen met België en Nederland. Turkije heeft daarbij wel een klein logistiek voordeel; zo kan het frites over land naar China exporteren.