Inside Aardappelen
Pootgoedimport China is vooral symboolpolitiek
De Chinese aardappelsector is een grote belofte voor Europese aardappelbedrijven. Het is de Britse pootgoedsector gelukt om deuren te openen voor de export van pootgoed. Toch is niet iedereen ervan overtuigt dat dit grote veranderingen teweeg brengt. Het wordt vooral als symboolpolitiek gezien.
Dit artikel lezen?
Word abonnee en krijg direct toegang
Kies het abonnement dat bij je past
De Britse overheidsorganisatie AHDB en landbouwministerie Defra zijn al ruim 10 jaar in gesprek met de Chinese overheid om de export van pootaardappelen toe te laten. En, vanaf 2019 is dit het geval. Deze deal is een onderdeel van de strategie om nieuwe, verre bestemmingen aan te boren: voornamelijk voor Schots pootgoed. Ook wil het de volumes naar Egypte en Marokko op te voeren.
Grote belofte
Het Verenigd Koninkrijk exporteert jaarlijks circa 100.000 ton pootgoed en hiervan wordt 70% in Schotland verbouwd. Het VK hoopt veel aan de deal met China te hebben, gezien het land de grootste aardappelconsumptie ter wereld kent. Volgens exportmanager Rob Burns is vanuit China vooral vraag naar fritesrassen en rassen voor de chipsproductie. Het is nu aan de handelshuizen om zich in het land te profileren en relaties op te bouwen.
In theorie kunnen ook Nederlandse handelshuizen als Agrico en HZPC via hun vestigingen in Schotland pootgoed exporteren onder de Britse vlag. Daarnaast zijn er nog een aantal Britse pootgoedhandelshuizen met een Nederlands dochterbedrijf; Caithness Potatoes en het Iers/Britse IPM Potato Group.
Geen meerwaarde
Toch staan de Nederlanders niet direct te trappelen om de export naar China op te starten. "Volgens mij mag Nederland al enkele jaren naar het land exporteren", zo meent Agrico-directeur Jan van Hoogen. "De eisen zijn zo extreem dat het bijna onmogelijk is. Na een aantal pogingen is iedereen gestopt. Agrico heeft getracht om 2 containers te exporteren. Dat kostte zoveel energie en werd uiteindelijk niets. Het toetsen van de partij kost meer dan de zending waard was."
Gerard Backx, de directeur van handelshuis HZPC, beaamt het verhaal van Van Hoogen. "De export naar China is zeer gering, zo niet nihil. De importeisen liggen hoog. Wij gaan geen export organiseren wanneer we niet zeker weten dat de partij wordt geaccepteerd. Overigens kunnen miniknollen al langer vanuit Schotland naar China worden uitgevoerd en ook vanuit Nederland."
Lastige situatie
Het openen van de grens voor Brits pootgoed ziet Backx eerder als een slimme zet voor de Chinese politiek, maar praktisch blijft het volgens hem onmogelijk. Nederlandse handelshuizen zijn daarom vooral actief in het land zelf, maar ook deze weg kent veel hindernissen. China blijft voor handelshuizen lastig te veroveren, zo schreven we eerder in een analyse over deze markt.