Banenrapport VS: de 3 belangrijkste zaken

Dat is flink meer dan 125.000 banen die elke maand nodig zijn om de aanwas van de beroepsbevolking op te vangen. Ik vond 3 elementen uit het banenrapport om een inschatting te kunnen maken over de ontwikkeling van de Amerikaanse economie in de komende maanden, kwartalen en zelfs jaren. Ook keek ik naar het gedrag van de Fed.

Om te beginnen was er het nieuws dat het uurloon met 2,9% is gestegen. Dat is de snelste stijging sinds mei 2009. De laatste keer dat de lonen in de VS zo onverwacht hard stegen (in februari stegen deze met 2,8%), stuwde dit de 10-jarige rente in de VS richting de 3% en drukte het de aandelenkoersen omlaag. Die stijging voedde de angst dat de Fed de rente vaker zou verhogen. Het tweede punt is dat alle sectoren een stijging van het aantal banen meldden. Tot slot is er nog het feit dat de werkloosheid stabiel is gebleven op 3,9%.

Waarom zijn die elementen belangrijk?
Dat de lonen harder zijn gestegen, betekent dat de consument niet achteruitgaat in zijn 'echte' inkomen (nominale loonstijging minus de inflatie). De jaarlijkse inflatie in de VS bedraagt ongeveer 2,9%. Zouden loonstijgingen aanmerkelijk lager liggen dan de prijsstijgingen, dan zou het voor de Amerikaanse economie lastig zijn het huidige groeitempo vast te houden. Vergeet niet dat de economie een gesloten economie is, ofwel dat binnenlandse bestedingen belangrijker zijn voor economische groei dan in meer open economieën.

Dat alle sectoren stijgingen melden, laat zien dat de groei breed is. Dat betekent dat er nogal wat voor nodig is om de economische trein te ontsporen, maar ook dat het vertrouwen onder de Amerikanen toeneemt. Zij hebben ruim $9.200 miljard op hun spaarrekening staan, ofwel zo’n 7,5% van het besteedbaar inkomen. Vóór de crisis lag dat percentage tussen 2,5% en 5%. Als hun vertrouwen in de toekomst geen knauw krijgt, dan betekent dit dat ze voldoende ruimte hebben om hun spaargeld aan te wenden voor consumptie (zonder dat ze deze leegplukken) en het saldo naar een normaal niveau te brengen.

Dat het werkloosheidspercentage de laatste maanden niet daalt, geeft aan dat de bodem waarschijnlijk bereikt is. In de wetenschap dat het verleden ons leert dat de Amerikaanse economie (zo’n 1 à 1,5 jaar na het diepste punt) aan stoom verliest, kan erop wijzen dat het te verwachten is dat de economische groei vanaf eind 2019 zal afnemen en in 2020 aanmerkelijk lager kan uitkomen dan velen verwachten. Een nieuwe recessie in 2020 zou zeker niet verbazen.

Voorspelling
De economische groei blijft voorlopig hoog, om zodoende vanaf de zomer van 2019 af te nemen. De inflatie blijft ongeveer gelijk (hoge lonen duwen die omhoog, terwijl de sterke dollar die juist omlaag duwt). De Fed zal de rente volgens plan verhogen (in september 2018, december 2018 en maart 2019) om vervolgens aan te geven dat er na maart 2019 misschien nog 1 verhoging nodig zal zijn. Dat is minder dan waar de markt op het moment van uitgaat. Dat kan de dollar minder aantrekkelijk maken en de langetermijnrentes omlaag drukken.

De ECB kan bij deze voorspelling het moment van de eerste renteverhoging in jaren uitstellen, zo niet afstellen. Zolang de economische groei hoog blijft, is opwaartse druk op de Duitse langetermijnrentes te verwachten, zeker nadat de bank grotendeels stopt met quantitative easing. Naarmate eind 2019 dichterbij komt en de ECB laat doorschemeren dat de officiële rente langer op 0% zal blijven, kan de Duitse rente wederom dalen.

Ontwikkelingen op (geo)politiek vlak
Wat een en ander kan verstoren, zijn de ontwikkelingen op (geo)politiek vlak. Denk daarbij aan de brexit, de Europese verkiezingen, de relatie tussen Italië en de EU, de handelsoorlog tussen China en de VS, de verhoudingen tussen de VS en de rest van de wereld en ontwikkelingen met betrekking tot Noord-Korea om maar een paar te noemen. Dat moeten we de komende tijd in de gaten blijven houden.